Zomba

Dinsdagochtend gingen we al vroeg richting zomba plateau. Omdat we naar een ander deel gingen dan ik kende, namen we een gids om ons de weg te wijzen. Die stuurde ons langs de kortste weg de top op, een hele klim. Hij was vijftig en getraind, hij liep iedere dag de 12 km van zomba naar het plateau, dus hij moest zich een beetje aan passen :) Op de terugweg liepen we langs alle craft stalletjes die inmiddels rondom de Sun bird hotel staan opgesteld. Omdat het buiten het touristenseizoen is (voor hoever dat al bestaat), hadden sommigen al dagenlang niets verkocht. De prijzen die ze vroegen voor hun houtsnijwerkje was absurd, hele kerststalletjes  uit hout gesneden, echt heel verfijnd, gingen voor 3 euro de deur uit. Maar een mens kan maar zoveel houtsnijwerken meenemen…. Onze gids vertelde dat ze de houtsnijwerkjes weliswaar uit tropisch hardhout sneden, maar dat ze dat op een manier deden die de boom niet ten gronde bracht. Ze namen altijd bomen die meerdere grote stammen had, waar ze dan 1 stam van gebruikten en waarvan de andere stammen het over zouden nemen.  Alleen het aangeplante dennenhout gebruikten ze om te stoken, en dan plantten ze direct nieuw. Heel anders dan het rondgekap in sommige andere gebieden, waar niets wordt herplant en hele mangobomen worden opgeofferd voor een paar uurtjes stookplezier….

Ons ontdoend van de uiteindelijk wat hardnekkige verkopers, reden we in een keer naar Blantyre. Daar wilden we op ons gemak bij Mandala huis nog wat andere souvenirs uitzoeken, omdat het toch ook wel fijn is in je eentje wat rond te snuffelen…. Bovendien is het de enige plek die ik ken waar ze echte cappuccino verkopen :) 

Omdat het mijn moeders laatste avond was, gingen we lekker weer bij de indiaer eten :) Toen ik de eigenaar vertelde dat mijn moeder naar huis zou gaan, kregen we allemaal extra gerechten en kufi cadeau, want dat moesten we toch echt proeven…. we zaten wel een beetje vol ;)

De volgende ochtend hadden we met Jeannie en George afgesproken. Jeannie heeft vorig jaar veel voor onze projecten gedaan, maar omdat George het afgelopen jaar erg met zijn gezondheid heeft gekwakkeld, heeft ze een stapje teruggedaan om voor George te kunnen zorgen.  (hij moet een grote vaatoperatie krijgen, maar dat is onbetaalbaar zonder verzekering, die in malawi niet te krijgen is….) We gingen weer naar Mandala, omdat je daar lekker rustig kunt zitten praten. Heel toevallig kwam de rest van Nchima trust daar toevallig ook bijeen, inclusief de grote oprichter. Nchima trust is de instantie die we gebruiken om kinderen te selecteren, waarvoor Frank en Rosena dus werken. Hij is ontstaan uit een nalatenschap van een grote theeplantage in Malawi, en Sharifen en zijn zus zijn de enige twee die nog in leven zijn. Het was leuk hem te leren kennen, en bijzondere man die de hele wereld rond is geweest om allerlei goede projecten op te zetten. 

Hierna werd het tijd om mijn moeder weg te brengen, naar het geweldige vliegveld van Blantyre. 

Die middag had Frank geregeld dat ik Chikondi kon spreken, een jongen uit Thyolo die via Medulawi inmiddels zijn eerste accountancy diploma heeft gehaald, en graag verder wil studeren . Zijn succesverhaal heb ik apart opgeschreven. 

Omdat de lodge waar ik met mijn moeder verbleef een beetje duur was, en er niets boven de gezelligheid van Kabullah lodge gaat, verhuisde ik die avond naar Kabullah. Daar zat het natuurlijk weer vol met studenten, projectleiders en andere mensen met een verhaal, allemaal op zoek naar gezelligheid….dus het werd een leuke avond. 1 meisje werkt aan een project met maandverband, vergelijkbaar met het project dat ik wil opzetten, dus konden we ideeën en maandverbanden uitwisselen :)